Spannend

Afgelopen zaterdag was ik aan het beoordelen bij een wedstrijd waarbij het verschil in doelpunten één keer drie goals was, maar verder nooit groter dan 1 of 2. In de slotfase won de ploeg die het grootste deel van de wedstrijd achter had gestaan.
Een week eerder was ik bij de wedstrijd VEO-TOP(A). VEO nam na de beginfase het initiatief, stond bij rust met 5 goals voor en halverwege de tweede helft zelfs een keer met 9 goals. TOP deed nog wat terug, maar uiteindelijk won VEO met 6 goals verschil.

Toch had ik bij de laatste wedstrijd steeds het gevoel dat ik naar een spannende pot zat te kijken en bij de eerste wedstrijd helemaal niet. Aan het niveau lag het nauwelijks: reserve eerste klasse tegenover standaard eerste klasse. Goed, de entourage speelde wel een rol: bij VEO zat Essesteijn vol met een luidruchtig publiek, terwijl afgelopen zaterdag in een veel legere sporthal werd gespeeld.

Waar zit hem dat nu in? Wat maakt een wedstrijd nu spannend?  Ik ben er niet helemaal uit. Meestal, maar dus niet bij VEO-TOP, is een klein verschil tussen beide ploegen al genoeg. Verder heeft het volgens mij ook met de beleving te maken. Ik heb vaak genoeg jeugdwedstrijden in lagere klassen gezien en gefloten waarbij nauwelijks gescoord werd, het doelpunten verschil dus vanzelf klein bleef maar iedereen verder zo relaxed door het veld huppelde dat van enige spanning echt geen sprake was.

Ander voorbeeld. Toe wij met VEO 3 de uitwedstrijd speelden tegen PKC 4, werden we in de eerste helft volledig van het veld gespeeld met een 16-4 ruststand tot gevolg. Geen spanning dus meer te bekennen. Maar omdat wij ons in de rust herpakten en wel gingen korfballen ging het ineens gelijk op in de tweede helft. En al voelde ik niet de spanning die je hebt op een moment dat je werkelijk punten kunt pakken, toch voelde ik wel degelijk iets wat ik in die eerste helft niet voelde. Waar weer wel mee speelde dat het spannend was of we ons zelf opgelegde doel voor die tweede helft, minimaal gelijk spelen, zouden halen of niet. We verloren de wedstrijd met 20-8 en speelden dus de 2e helft 4-4, waarmee we dat doel in elk geval haalden.

Naast de beleving gaat het denk ik ook om het vermoeden dat er nog wat kan gebeuren. VEO bijvoorbeeld speelde dit seizoen eerder al goede wedstrijden waarin ze ruim voor kwamen te staan. Dat waren mindere tegenstanders dan TOP en in die gevallen had ik al snel het achteraf terechte vermoeden dat die wedstrijden al beslist waren. Tegen een ploeg als TOP, dat als koploper naar Voorburg kwam, heb je toch steeds zoiets van "je weet maar nooit wat ze nog uit de kast kunnen halen". En daardoor bleef het spannend.