woensdag 26 december 2012

Jeugd challenge dames

Enkele dagen voor in Rotterdam de challenge begint (donderdag 27 december om precies te zijn) was er eerder deze week op maandag in Wychen een vergelijkbaar toernooi voor de jeugd bij het Dames korfbal.

Ik was daar aanwezig en heb in bepaalde opzichten mijn ogen uit gekeken. Allereerst de accommodatie. Een prachtig sportcomplex met twee grote hallen en verder alles er op en er aan zoals een krachthonk, verzorgingsruimte, ontvangstruimte etc. Er wordt eredivisie basketbal gespeeld, maar ook de organiserende vereniging DIOSA speelt er zijn thuiswedstrijden en traint er. Top!

Maar wat ik belangrijker vond is wat ik aan Dameskorfbal heb gezien. Het toernooi bestaat uit selecties uit de West-, Midden- en Oost regio van het gebied waar Dameskorfbal gespeeld wordt. Er wordt gespeeld in categorieën onder de 12, 14 en 16 jaar. In die laatste categorie gold dat het niet alleen om toernooiwinst ging, maar dat dit toernooi ook als selectie werd gebruikt om te komen tot een Talententeam <16. Die selectie werd vlak voor de prijsuitreiking bekend gemaakt. Of het toeval was dat uit elke regio precies even veel speelsters geselecteerd werden weet ik overigens niet.

Ik heb een aantal wedstrijden gezien en wat mij vooral opviel was het niveau in de groep < 12 jaar. Er werd snel gecombineerd, afwisselend gespeeld en van ver (raak) geschoten. Wat ook opviel was het fanatisme waarmee werd uitverdedigd. Als hier het experiment van de Challenge in Rotterdam was toegepast, dan zou de schotklok in veel gevallen al verlopen zijn geweest nog voordat de bal in het aanvalsvak zou zijn aangekomen. Voor de goede orde: bij de Challenge 2012 wordt geëxperimenteerd met een regel waarbij de schotklok begint te lopen als de bal in de verdediging is onderschept. Een experiment waar blijkens een discussie op LinkedIn vooraf zowel voor- als tegenstanders voor zijn te vinden.

Wat mij tenslotte ook nog opviel was het vele publiek en het enthousiasme waarmee werd meegeleefd met het team van de regio waarbij men hoorde. En het waren niet alleen ouders en andere familie, maar ook genoeg andere belangstellenden voor Dameskorfbal in het algemeen. Dat leverde volle tribunes op en een mooie sfeer voor de speelsters.

Een mooi evenement dus!

zondag 16 december 2012

Een kleine mijlpaal

Het vorige stukje dat ik schreef was precies het 100e artikel van deze blog. In iets minder dan een jaar tijd, dus dat zijn ongeveer 2 blogs per week. Met een totaal van ruim 11.000 hits, dus minimaal 110 lezers per artikel, al zullen een aantal hits wel meerdere artikelen tegelijk lezen hoop ik.

Na een jaar deze blog geschreven te hebben, zijn die 100 stukjes een mooi moment voor een evaluatie. Een moment van bezinning om zo te zeggen. Want zowel het aantal geschreven stukjes als het aantal lezers is toch iets minder dan ik vooraf in gedachten had. Mijn oude blog had minimaal 4stukjes in de week en meer lezers. Zeker na de zomer is de frequentie bij mij terug gelopen en daarmee ook de lezers.

Dat heeft deels met tijdsbeslag te maken, maar ook met een zeker probleem om juiste onderwerpen te vinden. Iets te regelmatig kom ik ogenschijnlijk actuele onderwerpen tegen waarbij ik bij het bedenken van wat ik er over zal schrijven vast moet stellen: "Dat heb ik al eens geschreven". Natuurlijk ken ik de kracht van de herhaling, maar het moet niet vervelend gaan worden. En dus sla ik dan wel eens keertje vaker dan gepland een avond bloggen over.

Ik heb deze week nog eens na zitten denken en op dit moment toch wel een aantal onderwerpen waarover ik nog wel wat zinnigs te melden heb. Ik ga dus ook zeker door, maar waarschijnlijk wel in de huidige frequentie. Want 100 blogs over korfbal is best mooi, maar 1000 is nog een stuk mooier!

zondag 9 december 2012

Stilte

In de week die volgde op het overlijden van een grensrechter na mishandeld te zijn door een groep jeugdige voetbalspelers is daar veel over gezegd en geschreven. Ik heb daar op deze blog toen niet aan mee gedaan, vooral omdat ik niet het idee had iets zinvols te kunnen aanvullen op de vele commentaren die er al waren.

Vandaag wil ik er toch wel iets over zeggen, maar dan meer op de manier waarop hiermee binnen de sportwereld, waarin inbegrepen de korfbalwereld, mee om is gegaan. Centraal daarin stond in de meeste gevallen een minuut stilte ter nagedachtenis aan de overleden grensrechter. Bij sommige korfbalwedstrijden werd daarbij vooraf een verklaring voorgelezen die vanuit het KNKV was opgesteld. Dat gebeurde in elk geval bij KL-wedstrijden, maar ook andere verenigingen volgden dit voorbeeld.

Zelf was ik getuige hiervan voorafgaand aan de wedstrijd VEO-Futura. En dat vond ik indrukwekkend. Een gevulde sporthal, het betrof hier toch een streekderby met belangen, die collectief een minuut stil bleef. Inclusief de jonge spelers van VEO D1 die als team van de week met VEO 1 mee waren opgelopen en keurig stil bleven tijdens deze minuut. Op zo'n moment merk je pas de werkelijke kracht van stilte.

Zo'n minuut stilte, hoe massaal ook uitgevoerd, is niet meer dan een symbool. Maar ook symbolen hebben kracht. En ik hoop dat dit symbool, wereldwijd door waarschijnlijk honderdduizenden beleefd, genoeg kracht zal hebben om niet alleen mensen aan het denken te zetten. Maar ook om werkelijk een mentaliteitsverandering tot stand te brengen. Zodat we geen herhaling, in welke vorm dan ook, van de gebeurtenissen in Almere hoeven mee te maken.