Eerst de E1, die van concurrent Excelsior moest winnen om dan samen met datzelfde Excelsior gedeeld kampioen te worden. Het werd een wedstrijd die lang spannend leek, maar waarin ik eerlijk gezegd nooit echt heb geloofd in een goed resultaat. Ik geloof dat ik in de 8e minuut het eerste schot van VEO gezien heb. Maar omdat ook Excelsior in de eerste helft maar 1 keer scoorde bleef er hoop. Die vervloog in het tweede bedrijf toen de Delftenaren langzaam uitliepen en met een 0-4 overwinning terecht als kampioen konden worden gehuldigd. Hulde toch ook aan onze E1, niet alleen vanwege een prima competitie, maar ook omdat ze ondanks de teleurstelling en daarbij horende tranen, nog zo sportief waren om hun kampioensbloemen aan hun tegenstander te geven. Als troost mochten ze wel zelf te taart opeten.
En dan VEO 2. In een goed bezette Eibernesthal, met twee echte supporteresgroepen moesten die in een beslissingswedstrijd tegen DES 2 de titel zien binnen te halen. De wedstrijd was meer spannend dan spectaculair, maar dat hoort nu eenamaal bij dit soort wedstrijden kennelijk. En het bleef spannned omdat het de hele wedstrijd gelijk op bleef gaan. Wel viel op dat VEO meer moeite had om velddoelpunten te maken dan DES, maar omdat de scheidsrechter veelvuldig overtredingen zag (aan beide zijden overigens) die volgens hem met een vrije worp of een strafworp moesten worden bestraft, viel dat in de score niet meteen op.
Na een gelijke stand bij rust leek VEO halverwege de tweede helft de wedstrijd in haar voordeel te beslissen. Maar bij een voorsprong van 3 punten staakte de productie helaas. En ondaks de nodige wissels lukte het niet om de wedstrijd opnieuw te kantelen, nadat DES de voorspring had overgenomen. De 14e goal van VEO viel in de slotseconde, zodat de 15-14 spannnende lijkt dan het de laatste minuten nog was. Ook hier tranen en felicitaties voor een Delftse tegenstander.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten