Het was niet helemaal nieuw voor mij, maar de finale om de Nederlandse titel Dameskorfbal was wel de eerste echte wedstrijd die ik in deze tak van sport zag in jaren. En dat viel niet tegen!
Afgelopen zaterdag was het indoor sportcentrum in Eindhoven het decor voor de jaarlijkse finale van de dames zaal competitie. Een evenement met eenzelfde status als AHOY bij het gemengde korfbal. Op kleinere schaal, maar met zo'n 2000 toeschouwers toch een evenement waar we als korfballers trots op mogen zijn.
Ook hier een programma met een aantal wedstrijden. Te beginnen met een plaatsingswedstrijd voor de Topklasse van volgend jaar, waarin De Peelkorf JES versloeg. Daar was ik zelf nog niet bij aanwezig. Dat was ik wel bij de tweede wedstrijd van de dag, die om de titel bij de A-junioren. De Korfrakkers A1 was daarin favoriet tegen (opnieuw) De Peelkorf A1, maar kwam er niet aan te pas. Ik begreep achteraf dat een deel van het team van De Korfbrakkers vanwege school verplichtingen in het buitenland niet aanwezig kon zijn en De Peelkorf profiteerde daar volop van. Het nam aan het begin van de wedstrijd een voorsprong en gaf die niet meer uit handen. Geen echte finalewedstrijd dus, maar de vreugde bij de winnaars was er niet minder om.
En dan de hoofd act: de finale om het Nederlands kampioenschap tussen De Korfrakkers en Spes. De Korfrakkers verdedigde de titel, stond ook al jaren achter elkaar in de finale en was daarom licht favoriet, zo begreep ik na het ondervragen van enkele deskundigen. Maar Spes zou zeker niet kansloos zijn.
En dat bleek. Het werd een meer dan aantrekkelijke wedstrijd die tot het einde aan toe spannend bleef. Ook een wedstrijd, met zeker in de eerste helft een heel hoog schotpercentage, waarbij met name de doeltreffendheid bij vrije worpen aan Spes zijde extra opviel. Een 12-12 ruststand (zonder schotklok!) zegt wat dat betreft ook wel iets. Naarmate de tweede helft vorderde nam de spanning toe en werd er iets minder gescoord, maar het bleef heel aantrekkelijk om naar te kijken. Het was in de slotfase Spes dat aan het langste einde trok en met 20-18 de overwinning mocht bijschrijven. En daarmee dus Nederlands kampioen werd.
En hoewel ik na afloop begreep dat ik min of meer met mijn neus in de boter was gevallen omdat dit de aantrekkelijkste finale in jaren zou zijn geweest, kan ik toch niet anders dan concluderen dat dameskorfbal niet alleen de spelers zelf, maar ook de (neutrale) toeschouwers, meer dan genoeg te bieden heeft. Ze gaan mij daar nog vaker zien in de toekomst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten